Nights in Gin Tonic, από την θεωρία στην πράξη
Λοιπόν έχουμε και λέμε: φυσιολογία της γεύσης, γευστικοί κάλυκες κτλ κτλ
Στην ανθρώπινη γλώσσα υπάρχουν αυτά τα μικροσκοπικά αισθητήρια όργανα που αναγνωρίζουν τις 5 βασικές γεύσεις ( πικρή, αλμυρή, ξινή, γλυκιά και ουμάμι* αυτό θα το πιάσουμε άλλη φορά, είναι θέμα από μόνο του!!!)
Η βιβλιογραφία αναφέρει ότι η πικρή γεύση αναγνωρίζεται από τον άνθρωπο ως δυσάρεστη ή ενοχλητική… σ’ αυτό το σημείο ξεκινάει το δικό μου πρόβλημα, σ’ αυτή τη συγκεκριμένη γραμμή σταματάω την ανάγνωση… γιατί πολύ απλά μετά τα όξινα, τα πικρά είναι τα αγαπημένα μου.- ξέρω, η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα, κλισέ αλλά πραγματικότητα!
Αυτή λοιπόν, η ιδιαιτερότητα στους γευστικούς μου κάλυκες, καταλήγω, είναι που κάνει την γεύση του τζιν τόνικ, εάν και πικρή, τόσο ευχάριστη σε εμένα!!! Φυσικά, η αφορμή για να γράψω αυτά που γράφω δεν είναι οι γευστικοί μου αισθητήρες αλλά οι περυσινές καλοκαιρινές βραδιές που πέρασα με αγαπημένους φίλους και πολλά, μα πάρα πολλά τζιν τόνικ, αποκλειστικά και μόνο τζιν τόνικ. Οπότε αναρωτήθηκα, για ποιους λόγους αγαπάω τόσο πολύ αυτή τη πικρή γεύση… και μετά διάβασα και googlara και σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας κάποια ενδιαφέροντα ευρήματα περί τόνικ & τζιν!!!
Ας αρχίσω με το τόνικ, για το οποίο πολύ κουβέντα έγινε φέτος το καλοκαίρι. Εάν σκεφτεί κανείς ότι η αρχική του χρήση ήταν από άγγλους στρατιώτες στην Ινδία για την καταπολέμηση της ελονοσίας, τότε δεν τα πήγε κι άσχημα στην πορεία!!! Α και να μην ξεχάσω να σας πω ότι η πικρή γεύση του τόνικ οφείλεται στην κινίνη!!! Όσο μεγαλύτερη περιεκτικότητα τόσο περισσότερη πίκρα, τόσο περισσότερο μου αρέσει!!! Για το diet tonic water δεν θα σας πω πολλά γιατί πολύ απλά ντρέπομαι… σας ενημερώνω ωστόσο ότι υπάρχει και μπορείτε να το αγοράσετε, η ευθύνη του αποτελέσματος είναι δικιά σας.
Τώρα ας μιλήσουμε σοβαρά, GIN, το όνομα του οποίου προκύπτει από το juniper, ή κέδρος στην γλώσσα μας, το βασικό του συστατικό. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες Gin και μπλα μπλα μπλα…
Ευχαριστώ, από καρδιας, τους Ιταλούς μοναχούς του 11 αιώνα για την πρώτη απόπειρα, ever, να φτιάξουν τζιν καθώς και τον Ολλανδό γιατρό Franciscus Sylvius για την τελειοποίηση του τoν 17 αιώνα, Respect!
Τζιν τόνικ λοιπόν:
Παγάκια, μια μεζούρα τζιν ( περί ορέξεως ουδείς λόγος), μια φέτα λάιμ & λίγο χυμό λάιμ ( στο συγκεκριμένο τζιν, της φωτογραφίας, ενδείκνυται το αγγούρι και όχι το λάιμ!!!) και τέλος Indian Tonic Water, όσο πιο πικρό τόσο το καλύτερο! Οι αναλογίες τζιν και τόνικ είναι συνήθως 1 προς 1 ή 1 προς 2, το αφήνω σε εσάς!!!
Oh enjoy!!!
υ.γ.1 για τους υπολογισμούς που κάναμε με την Ι. για την κατανάλωση των τζιν τόνικ πέρυσι το καλοκαίρι, δεν θα σας γράψω… άλλωστε τα εν οίκω μη εν δήμω!
υ.γ.2 επίσης να μην ξεχάσω: Don’t drink and drive!!!
υ.γ.3 το τζιν αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για ένα ορεκτικό… ακολουθεί
Ταρτάρ Σολομού μαριναρισμένο σε τζιν & λάιμ
Για 4 άτομα
για να φτιάξετε το ταρτάρ θα χρειαστείτε τα εξής υλικά
1 φιλέτο φρέσκου σολομού 500 γραμμαρίων
χυμό από 2 lime ή λεμόνια
1,5 μεζούρα τζιν ( όχι ιδιαίτερα ξηρό)
2 κουταλιές φρέσκο κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο
2 κουταλιές σχοινόπρασο ψιλοκομμένο
3 κουταλιές ελαιόλαδο
1 μικρό αγγουράκι ψιλοκομμένο-καρέ
1 κ.γ. κέδρος σπασμένος στο γουδί
αλάτι
*φρεσκοτριμμένο πιπέρι, προεραιτικό!
Αφαιρείτε το δέρμα από το φιλέτο σολομού.
Κόβετε το φιλέτο του σολομού σε πολύ μικρά κομμάτια και τα τοποθετείτε σε ένα μεγάλο μπολ.
Σε ένα μπολ προσθέτετε στο μπολ τον χυμό lime, το ελαιόλαδο, το τζιν, το σχοινόπρασο, τον κέδρο, αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι και ανακατεύετε.
Αδειάζετε τη μαρινάδα στο μπολ με τον σολομό και αφήνετε το μείγμα να μαριναριστεί, σκεπασμένο στο ψυγείο, για 20 λεπτά, προσθέτετε το αγγουράκι και το φρέσκο κρεμμυδάκι και ανακατεύετε .
Για μια μερίδα γεμίζετε ένα μικρό γυάλινο μπολ με το μείγμα του σολομού και το σερβίρετε όπως είναι με μερικές φέτες φρέσκο ψωμί.
Εάν σας κάνει κέφι σερβίρετε το ταρτάρ σας πάνω σε ένα μείγμα από φρέσκα μυρωδικά.
Oh enjoy!!!
